เขตบางกอกน้อย

เขตบางกอกน้อย เป็นหนึ่งในห้าสิบเขตของกรุงเทพมหานคร ถือเป็นเขตอนุรักษ์เมืองเก่า แหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์และศิลปวัฒนธรรมทางฝั่งธนบุรี โดยมีคำขวัญประจำเขตว่า “สมเด็จโตวัดระฆัง วังหลังตั้งอยู่ อู่เรือพระราชพิธี สถานีรถไฟ คลองใหญ่มีชื่อ เลื่องลือเครื่องลงหิน นามระบิลช่างหล่อ งามลออวัดวา”

แพนเนล พียู โฟม (Panel PU Foam)  กรุงเทพมหานคร

ที่ตั้งและอาณาเขต[แก้]

เขตบางกอกน้อยตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยา มีอาณาเขตติดต่อกับเขตต่าง ๆ เรียงตามเข็มนาฬิกา ดังนี้

• ทิศเหนือ ติดต่อกับเขตบางพลัด มีถนนบรมราชชนนีและถนนสมเด็จพระปิ่นเกล้าเป็นเส้นแบ่งเขต
• ทิศตะวันออก ติดต่อกับเขตพระนคร มีแนวกึ่งกลางแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นเส้นแบ่งเขต
• ทิศใต้ ติดต่อกับเขตบางกอกใหญ่ มีคลองมอญเป็นเส้นแบ่งเขต
• ทิศตะวันตก ติดต่อกับเขตตลิ่งชัน มีคลองบางขุนศรี คลองชักพระ และคลองบางกอกน้อยเป็นเส้นแบ่งเขต

ประวัติศาสตร์[แก้]

เขตบางกอกน้อยเดิมมีชื่อเรียกว่า อำเภออมรินทร์ เป็นอำเภอที่ 21 ใน 25 อำเภอชั้นในของพระนครตามประกาศกระทรวงนครบาลใน พ.ศ. 2458

จากนั้นใน พ.ศ. 2459 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้เปลี่ยนชื่ออำเภออมรินทร์เป็น อำเภอบางกอกน้อย (พร้อมกับเปลี่ยนชื่ออำเภอหงสารามเป็นอำเภอบางกอกใหญ่ เปลี่ยนชื่ออำเภอราชคฤห์เป็นอำเภอบางยี่เรือ และเปลี่ยนชื่ออำเภอบุปผารามเป็นอำเภอคลองสาน) เนื่องจากชื่อเดิมยังไม่เหมาะสมกับตำบลที่ตั้งอันเป็นหลักฐานโบราณ ในขณะนั้นอำเภอบางกอกน้อยมีเขตปกครอง 8 ตำบล คือ ตำบลบางอ้อ ตำบลบางพลัด ตำบลบางบำหรุ ตำบลบางยี่ขัน ตำบลบางขุนนนท์ ตำบลบางขุนศรี ตำบลศิริราช และตำบลบ้านช่างหล่อ

ต่อมามีประกาศคณะปฏิวัติให้รวมจังหวัดธนบุรีกับจังหวัดพระนครเข้าด้วยกันเป็นนครหลวงกรุงเทพธนบุรีใน พ.ศ. 2514^[2] และเปลี่ยนรูปแบบเป็นกรุงเทพมหานครใน พ.ศ. 2515^[3] ซึ่งได้เปลี่ยนคำว่าอำเภอเป็น “เขต” และตำบลเป็น “แขวง” ดังนั้น อำเภอบางกอกน้อยจึงได้รับการเปลี่ยนแปลงฐานะเป็น เขตบางกอกน้อย

ใน พ.ศ. 2532 กระทรวงมหาดไทยได้ประกาศเปลี่ยนแปลงพื้นที่เขตบางกอกน้อย โดยแบ่งพื้นที่แขวงบางพลัด แขวงบางอ้อ แขวงบางยี่ขัน และแขวงบางบำหรุ ไปจัดตั้งเป็นเขตบางพลัด เพื่อให้หน่วยงานราชการดูแลปกครองพื้นที่ได้สะดวกขึ้น

ใน พ.ศ. 2534 ได้มีประกาศกระทรวงมหาดไทยโอนพื้นที่เขตบางพลัดเฉพาะฝั่งใต้ของถนนบรมราชชนนีและถนนสมเด็จพระปิ่นเกล้ากลับมาเป็นพื้นที่ของเขตบางกอกน้อย โดยพื้นที่ดังกล่าวได้รับการจัดตั้งเป็นแขวงอรุณอมรินทร์

การแบ่งเขตการปกครอง[แก้]

เขตบางกอกน้อยแบ่งเขตการปกครองย่อยออกเป็น 5 แขวง ได้แก่

หมาย เลข	อักษรไทย	อักษรโรมัน	พื้นที่ (ตร.กม.)	จำนวนประชากร (ธันวาคม 2565)	ความหนาแน่น (ธันวาคม 2565)	แผนที่
4.	ศิริราช	Siri Rat	1.258	12,729	10,118.44
5.	บ้านช่างหล่อ	Ban Chang Lo	2.076	27,380	13,188.83
6.	บางขุนนนท์	Bang Khun Non	1.492	10,498	7,036.19
7.	บางขุนศรี	Bang Khun Si	4.360	30,356	6,962.39
9.	อรุณอมรินทร์	Arun Ammarin	2.758	18,766	6,804.21
ทั้งหมด			11.944	99,729	8,355.58

หมายเลขที่หายไปปัจจุบันคือแขวงในเขตบางพลัด

ประชากร[แก้]

ขยายสถิติประชากรตามทะเบียนราษฎร เขตบางกอกน้อย[4]

การคมนาคม[แก้]

ถนนสายหลักในพื้นที่เขตบางกอกน้อย ได้แก่

• ถนนจรัญสนิทวงศ์
• ถนนพรานนก
• ถนนวังหลัง
• ถนนอิสรภาพ
• ถนนอรุณอมรินทร์
• ถนนสมเด็จพระปิ่นเกล้า
• ถนนบรมราชชนนี
• ถนนบางขุนนนท์
• ถนนพรานนก-พุทธมณฑล สาย 4

ส่วนทางสายรองและทางลัด ได้แก่

• ถนนสุทธาวาส
• ถนนรถไฟ
• ถนนเลียบทางรถไฟสายใต้
• ถนนรุ่งประชา
• ซอยจรัญสนิทวงศ์ 22 (ราษฎร์ศรัทธา) และซอยอิสรภาพ 37
• ซอยจรัญสนิทวงศ์ 28 / ซอยอิสรภาพ 39 (วัดดงมูลเหล็ก)
• ซอยจรัญสนิทวงศ์ 35 (วัดมะลิ)
• ซอยอิสรภาพ 44 (แสงศึกษา)

สะพาน[แก้]

• สะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้า เชื่อมระหว่างเขตบางกอกน้อยกับเขตพระนคร

ทางน้ำ[แก้]

• แม่น้ำเจ้าพระยา
• คลองบางกอกน้อย
• คลองชักพระ
• คลองมอญ

สถานที่สำคัญ[แก้]

ศาสนสถาน[แก้]

• สถาบันวิมุตตยาลัย
• วัดระฆังโฆสิตาราม
• วัดอมรินทราราม
• วัดสุวรรณาราม
• วัดชิโนรสารามวรวิหาร

สถานศึกษา[แก้]

ประถมศึกษา

• โรงเรียนโฆสิตสโมสร

มัธยมศึกษา

• โรงเรียนชิโนรสวิทยาลัย
• โรงเรียนสตรีวัดระฆัง
• โรงเรียนสุวรรณารามวิทยาคม
• โรงเรียนสวนอนันต์

อาชีวศึกษา

• วิทยาลัยเทคโนโลยีจรัลสนิทวงศ์

อุดมศึกษา

• มหาวิทยาลัยมหิดล (บางกอกน้อย)
  • คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล
  • โรงเรียนกายอุปกรณ์สิรินธร คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล
  • คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล
  • คณะเทคนิคการแพทย์ มหาวิทยาลัยมหิดล
• วิทยาลัยอินเตอร์เทคลำปาง (ศูนย์กรุงเทพฯ)

สถานพยาบาล[แก้]

• โรงพยาบาลศิริราช
• โรงพยาบาลศิริราช ปิยมหาราชการุณย์
• โรงพยาบาลธนบุรี